Περιγραφή του αξιοθέατου
Το μοναστήρι στην τιρολέζικη πόλη Halle λειτούργησε από το 1567 έως το 1783. Ιδρύθηκε από τον αυτοκράτορα Φερδινάνδο Β for για τις ανύπαντρες αδελφές του Μαγδαληνή και Ελένη. Το 1569, μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής του μοναστηριού, αυτές οι δύο πριγκίπισσες, μαζί με 40 κυρίες της αυλής, μπόρεσαν να εγκατασταθούν εδώ. Το 1570, αγιοποιήθηκε η μονή της εκκλησίας της Ιερής Καρδιάς, η οποία έχει πλέον την ιδιότητα της βασιλικής. Τόσο το μοναστήρι όσο και ο ναός της Αναγέννησης σχεδιάστηκαν από τους Ιταλούς αρχιτέκτονες Giovanni και Alberto Luschez. Το μοναστηριακό συγκρότημα περιλάμβανε επίσης το σπίτι του μαέστρου, ένα μικρό σεμινάριο, έναν μοναστηριακό κήπο και μια βίλα γιατρού. Το μοναστήρι διοικούνταν με εντολή Ιησουιτών.
Δεδομένου ότι οι πλούσιες αριστοκρατικές κυρίες ζούσαν στο μοναστήρι στο Halle, η ανέμελη, ευσεβής ζωή τους έπρεπε να υποστηριχθεί από σοβαρές οικονομικές ενέσεις. Οι ίδιες οι μοναχές επενδύουν τα δικά τους κεφάλαια σε διάφορες επιχειρήσεις που δημιουργούν εισόδημα.
Το μοναστηριακό συγκρότημα άλλαξε στα χρόνια 1611-1612. Το κεντρικό κτίριο του μοναστηριού και η εκκλησία ξαναχτίστηκαν με μπαρόκ τρόπο. Το 1670, ένας σεισμός έπληξε τα βουνά κοντά στο Χάλε, ο οποίος έβλαψε σημαντικά το γυναικείο μοναστήρι. Χρειάστηκε ξανά επισκευές, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν αμέσως. Το 1783, με εντολή του αυτοκράτορα Ιωσήφ Β ', το μοναστήρι έκλεισε. Το κεντρικό κτίριο της μονής μετατράπηκε σε ένα συνηθισμένο κτίριο κατοικιών και η εκκλησία βεβηλώθηκε. Το 1845, ιδρύθηκε εδώ ένα νοσοκομείο της πόλης. Το 1912 το μοναστήρι άρχισε να λειτουργεί ξανά. Η θρησκευτική τάξη της Ιερής Καρδιάς του Ιησού τον φρόντισε.
