Περιγραφή του αξιοθέατου
Για πρώτη φορά ο ναός του Αγίου Νικολάου στο Ασένοβγκραντ αναφέρεται στα έγγραφα το 1720. Δύο φορές, το 1793 και το 1810, η πόλη δέχθηκε επίθεση. Οι εισβολείς καίνε το Asenovgrad σχεδόν στο έδαφος και τις δύο φορές. Κατά τη διάρκεια των εργασιών αποκατάστασης του 19ου αιώνα, οι κάτοικοι της πόλης αποφασίζουν να χτίσουν μια νέα εκκλησία που θα αντικαταστήσει την κατεστραμμένη. Η κατασκευή συνεχίζεται από το 1816 έως το 1821. Η χρονιά του αγιασμού της εκκλησίας συνδέεται με την τοποθέτηση μιας μεγάλης εικόνας του ναού σε ειδικό τέμπλο.
Κάποτε υπήρχε ένα παρεκκλήσι αρχαίου νεκροταφείου του 17ου αιώνα. Ποιοι λειτουργούσαν ως αρχιτέκτονες και κατασκευαστές του νέου ναού δεν είναι σίγουρο. Δεδομένου ότι η κατασκευή του πραγματοποιήθηκε κατά τα χρόνια της οθωμανικής σκλαβιάς, ο ναός, όπως έπρεπε, ήταν μερικώς σκαμμένος στο έδαφος. Ωστόσο, ακόμη και τότε, η εκκλησία εξακολουθούσε να εκπλήσσεται με το μεγαλείο της. Το κτίριο έχει εντυπωσιακές διαστάσεις: το μήκος είναι 17 μέτρα και το πλάτος είναι 12 μέτρα, το ύψος των τοίχων είναι 5 μέτρα. Ο εσωτερικός χώρος χωρίζεται σε τρία κλίτη με δύο σειρές από πέντε στήλες. Στο ευρύχωρο βωμό του ναού υπάρχει αψίδα, και στις δύο πλευρές του συμμετρικά τοποθετούνται έξι κόγχες. Στο δυτικό τμήμα της εκκλησίας, μπορείτε να δείτε ένα μπαλκόνι που κάποτε χρησίμευε ως δωμάτιο για γυναίκες.
Από το 1906, πολλές εργασίες αποκατάστασης πραγματοποιήθηκαν στην εκκλησία. Στα τέλη του 20ού αιώνα εγκαταστάθηκε νέος θόλος, μαρμάρινα δάπεδα κ.λπ.
Όταν επισκέπτεστε την εκκλησία, θα πρέπει να δώσετε προσοχή στο σκαλιστό τέμπλο κατασκευασμένο από άγνωστο δάσκαλο. Ο σκαλιστής στόλισε με χάρη τη δουλειά του με φυσικά κίνητρα - λουλούδια, ζώα. Ο επισκοπικός θρόνος με τις εικόνες ενός δικέφαλου δράκου, ενός λιονταριού, του ήλιου και ενός αμπελιού είναι επίσης αρχικά εκτελεσμένος.
Ο ναός του Αγίου Νικολάου είναι ένα αρχιτεκτονικό σύνολο, το οποίο, εκτός από το κτίριο της εκκλησίας, περιλαμβάνει επίσης το παρεκκλήσι-κρύπτη των Αγίων Συμεών του Στυλίτη και Τρύφωνος Ζαρεζάν που βρίσκονται στην αυλή. Το παρεκκλήσι χτίστηκε το 1862 και είναι μονόχωρο κτίσμα με αψίδα και βεράντα, το οποίο στηρίζεται σε τέσσερις κίονες. Οι θόλοι του ναού καλύπτονται με αέτωμα. Το παρεκκλήσι ζωγραφίστηκε εξωτερικά και εσωτερικά από τον δάσκαλο Δ. Αστεριάδη, αλλά τώρα σώζονται μόνο οι εσωτερικές τοιχογραφίες.
