Περιγραφή του αξιοθέατου
Το Τζαμί Juma Masjid βρίσκεται στην πόλη Χεράτ, στην ομώνυμη επαρχία στο βόρειο Αφγανιστάν. Χτίστηκε την εποχή των Γκουριδών, ο διάσημος σουλτάνος Χαγιάσ-ουν-Ντιν Γκόρι έθεσε την πρώτη πέτρα στα θεμέλιά του το 1200.
Το πρώτο καθεδρικό τζαμί της πόλης ανεγέρθηκε στη θέση δύο μικρών ναών πυρκαγιάς, οι οποίοι καταστράφηκαν από σεισμό και πυρκαγιά. Μετά το θάνατο του Σουλτάνου Χαγιά, η κατασκευή του ναού συνεχίστηκε από τον αδελφό του και διάδοχο Μωάμεθ από το Γκορ. Αυτό επιβεβαιώνεται από την επιγραφή στην ανατολική πύλη, που ανακαλύφθηκε το 1964 κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης, καθώς και τα αρχεία του Τιμουρίδη ιστορικού του δέκατου έκτου αιώνα.
Μετά την κατάληψη της επαρχίας από τον στρατό του Τζένγκις Χαν, μαζί με το μεγαλύτερο μέρος της Χεράτ, ένα μικρό κτίριο καταστράφηκε. Παρέμεινε σε αυτή τη μορφή μέχρι το 1245, έως ότου, με εντολή του Shams ad-Din Kata, άρχισαν οι εργασίες ανοικοδόμησης και η πλήρους κλίμακας κατασκευή του τζαμιού ξεκίνησε το 1306. Ο σεισμός του 1364 κατέστρεψε σχεδόν ολοσχερώς το κτίριο. Λίγο καιρό αργότερα, μετά από προσπάθειες αποκατάστασης του τζαμιού, ξεκίνησε η κατασκευή ενός νέου καθεδρικού τζαμιού με παρακείμενους κήπους. Η διακόσμηση του κτιρίου πραγματοποιήθηκε για πέντε χρόνια από τεχνίτες που προσκλήθηκαν από τον εμίρη από όλη την αυτοκρατορία. Αργότερα, το τζαμί υποβλήθηκε σε άλλη ανακαίνιση όταν ο πρίγκιπας Χουρρέμ (Σαχ Τζαχάν) πολέμησε για τον έλεγχο της περιοχής με φυλές Ουζμπέκων.
Μετά τον Αγγλο-Αφγανικό πόλεμο, το μεγαλύτερο μέρος του τζαμιού καταστράφηκε. Το πρόγραμμα αποκατάστασης ξεκίνησε το 1945, οι τοίχοι και τα δωμάτια ξαναχτίστηκαν, το βορειοανατολικό τμήμα του τζαμιού επεκτάθηκε από περίπου 101 μέτρα σε 121 μέτρα, προστέθηκαν πυργίσκοι και αντικαταστάθηκαν ακριβά υλικά από την εποχή των Τιμουρίδων και των Μογγόλων με φθηνά τοπικά υλικά. Το
Συνολικά, αρκετές από τις ανακατασκευές και τα προγράμματα αποκατάστασης του τζαμιού έχουν αφήσει ελάχιστα από την αρχική εμφάνιση του κτηρίου, εκτός από τη νότια πύλη. Επί του παρόντος, ο ναός είναι σε καλή κατάσταση, γιατί παρά τη συνεχή αντιπαράθεση στην περιοχή, όλοι οι ηγεμόνες διατηρούσαν το τζαμί σε καλή κατάσταση.
