Περιγραφή του αξιοθέατου
Ο Βοτανικός Κήπος του Κάλιαρι βρίσκεται στη Viale Sant Ignazio da Laconi και διοικείται από το τοπικό πανεπιστήμιο. Ο πρώτος «προκάτοχος» του σημερινού κήπου δημιουργήθηκε στην πόλη μεταξύ 1752 και 1769 στην συνοικία Su Campo de Su Re και ο σύγχρονος κήπος εγκαινιάστηκε το 1866 από τον καθηγητή Patrizio Gennari. Ο κήπος σχεδιάστηκε από τον Giovanni Meloni Baille, ο οποίος αγόρασε ένα οικόπεδο στο Valle di Palabanda για το σκοπό αυτό. Υπό την ηγεσία του, για δύο χρόνια, πραγματοποιήθηκαν εργασίες για την ισοπέδωση και τη διευθέτηση αυτού του χώρου, εγκαταλελειμμένου και προοριζόμενου για σκουπιδότοπο.
Το 1885, δημοσιεύτηκε ο πρώτος κατάλογος των φυτών του βοτανικού κήπου και μέχρι το 1901, περίπου 430 φυτά από την Ινδία, την Αμερική, την Αφρική, τη Μαδαγασκάρη, τα νησιά του Ατλαντικού, την Κίνα, την Ιαπωνία και άλλες χώρες (δυστυχώς, το ίδιο έτος, 36 από πέθαναν λόγω ισχυρών παγετών). Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, το έδαφος του κήπου, όπου βρισκόταν το τάγμα ιππικού, υπέστη σημαντικές ζημιές, αλλά στη συνέχεια αποκαταστάθηκε.
Σήμερα, στον βοτανικό κήπο του Κάλιαρι, μπορείτε να δείτε περίπου 2 χιλιάδες φυτά, τα περισσότερα από τα οποία είναι τυπικά μεσογειακή χλωρίδα. Υπάρχουν επίσης καλές συλλογές παχύφυτων και τροπικών φυτών. Το έδαφος του κήπου χωρίζεται σε τρία τμήματα. Το πρώτο περιέχει μεσογειακά φυτά, κυρίως από τη Σαρδηνία, καθώς και φυτά από την Αυστραλία, την Καλιφόρνια, τη Χιλή και άλλα μέρη του κόσμου. Το δεύτερο τμήμα περιλαμβάνει περίπου χίλια παχύφυτα από την Αφρική και την Αμερική, τα οποία αναπτύσσονται τόσο σε θερμοκήπια όσο και σε εξωτερικούς χώρους. Τέλος, στην τρίτη ενότητα, μπορείτε να θαυμάσετε τα τροπικά φυτά.
Επιπλέον, υπάρχουν περίπου 60 δέντρα και 550 θάμνοι στον κήπο. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτη είναι η συλλογή φοίνικων, έκτασης 4 χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων, - 60 δέντρων που ανήκουν σε 16 είδη. Επίσης, οι τουρίστες έλκονται από την καναρίνια σπινθήρα που αναπτύσσεται σε μια έκταση 100 τ.μ. Ανάμεσα στα αξιοθέατα του βοτανικού κήπου είναι οι αρχαίες ρωμαϊκές στέρνες και οι φυσικές σπηλιές.
