Περιγραφή του αξιοθέατου
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μνημεία της παλαιοχριστιανικής περιόδου στη Θεσσαλονίκη είναι αναμφίβολα η εκκλησία του Αγίου Δαβίδ. Ο ναός βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο της πόλης και υπάγεται στη δικαιοδοσία της Θεσσαλονίκης Μητρόπολης.
Αρχικά αφιερωμένη προς τιμήν του Χριστού Σωτήρα, η Εκκλησία του Αγίου Δαβίδ χτίστηκε γύρω στα τέλη του 5ου - αρχές του 6ου αιώνα στα ερείπια μιας δομής της Ρωμαϊκής εποχής και ήταν το καθολικό της Μονής Λατόμου (δυστυχώς, η εκκλησία του Αγίου Δαβίδ είναι το μόνο κτίριο του μοναστηριακού συγκροτήματος που σώζεται μέχρι σήμερα). Ο αρχικός ναός ήταν τετράγωνη κατασκευή με αψίδα στο ανατολικό τμήμα και είσοδο στη δυτική πλευρά, η οροφή του ναού στέφθηκε με τρούλο (αργότερα αντικαταστάθηκε από κεραμοσκεπή). Πιθανώς τον 16ο αιώνα, το δυτικό τμήμα του ναού καταστράφηκε και η είσοδος μεταφέρθηκε στη νότια πλευρά.
Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όπως και οι περισσότερες χριστιανικές εκκλησίες στη Θεσσαλονίκη, η εκκλησία μετατράπηκε σε τζαμί και αρχαία ψηφιδωτά και τοιχογραφίες ήταν κρυμμένα πίσω από ένα στρώμα γύψου. Ο ναός επέστρεψε στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία μόνο μετά την απελευθέρωση της πόλης. Το 1921, ο ναός ξαναγιάστηκε και ήταν τότε που πήρε το σημερινό του όνομα. Το 1988, η εκκλησία του Αγίου Δαβίδ, μαζί με άλλα παλαιοχριστιανικά και βυζαντινά μνημεία της πόλης της Θεσσαλονίκης, συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
Όντας ένα από τα παλαιότερα παραδείγματα σταυροειδούς ναού, σήμερα η εκκλησία του Αγίου Δαβίδ παρουσιάζει μεγάλο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Αξίζει επίσης να σημειωθεί η υψηλή καλλιτεχνική αξία των υπέροχων ψηφιδωτών (5-6ος αιώνας) και των μοναδικών τοιχογραφιών (12ος αιώνας), οι οποίες έχουν διατηρηθεί πολύ καλά μέχρι σήμερα κάτω από ένα παχύ στρώμα γύψου. Το μωσαϊκό που διακοσμεί την αψίδα αξίζει αναμφίβολα ιδιαίτερη προσοχή, γνωστό ως «Όραμα Ιεζεκιήλ» (ή «Η δόξα του Κυρίου») που απεικονίζει τον νεαρό Χριστό, καθώς και τις τοιχογραφίες «Λούσιμο του Χριστού» (γραμμένο με βάση το αποκρυφική ιστορία από το «Πρωτο-Ευαγγέλιο του Ιακώβου») και «Η Γέννηση του Χριστού».
