Καθένας από εμάς, για να χαλαρώσει μετά από μια κουραστική εργάσιμη ημέρα, συνήθως αφιερώνεται στις πιο ανόμοιες δραστηριότητες, έχοντας κοινό το μόνο χαρακτηριστικό της απαίτησης μηδενικής πνευματικής δέσμευσης. Υπάρχουν εκείνοι που ακούν μουσική, αυτοί που αφοσιώνονται στην κηπουρική, αυτοί που ανοίγουν το YouTube και βλέπουν βίντεο με γατάκια που χορεύουν.
Αφιερώνομαι στην ανάγνωση των αναρτήσεων, και ακόμη περισσότερο των σχολίων, που δημοσιεύονται καθημερινά στην ομάδα του Facebook «Τρώω καλά και άσχημα στο Παλέρμο και την επαρχία του».
Γεννημένος με την ευγενή πρόθεση να δημιουργήσει μια κοινότητα καλοφαγάδων που θα μπορούσαν να ανταλλάξουν συμβουλές για τα καλύτερα (ή χειρότερα) κλαμπ της πόλης, και τώρα σχεδόν ογδόντα χιλιάδες μέλη, η ομάδα αρχίζει σταδιακά να υποφέρετε από τις ταλαιπωρίες κάθε υπερπλήρης πλατείας: φωνές που αλληλοκαλύπτονται, συνεχείς καυγάδες, καθημερινές εκρήξεις σκιαριατίνης και, πάνω απ 'όλα, μια ολοένα και πιο έντονη τάση για επαναληπτικότητα. Αν από την άποψη των κριτικών η επαναληπτικότητα θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει μια δύναμη, επειδή συμβάλλει στην αύξηση της ορατότητας ενός μέρους, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για τις περιπτώσεις, πολύ πολλές, στις οποίες τα σχόλια είναι επαναλαμβανόμενα, ειδικά τα αμφιλεγόμενα.
Δεν υπάρχουν διαφορές ως προς το φύλο, την ηλικία ή το κοινωνικό υπόβαθρο, ο καθένας μπορεί να γράψει ένα πολεμικό σχόλιο, αρκεί να μεταφέρει, χρησιμοποιώντας περισσότερο ή λιγότερο τυποποιημένη γλώσσα, την ίδια έννοια: αυτό του catering, κυρία μου, είναι πλέον μια επιχείρηση που έχει σχεδιαστεί μόνο για να ληστεύει εμάς τους απλούς θνητούς, ντροπή (κυρία μου)
Ακολουθούν οι αναπόφευκτοι λογαριασμοί νοικοκυράς, εκείνοι για τους οποίους ένα πιάτο με διάφορα καρυκευμένα ζυμαρικά - κοστίζει 5 ευρώ ή 15 - θα είναι πάντα "ακριβό": γιατί αν ένα κιλό Τα ζυμαρικά στο σούπερ μάρκετ κοστίζουν κατά μέσο όρο 80 σεντ, και 4 ντοματίνια στο Ballarò θα σας τα δώσουν επίσης, και στη συνέχεια με μοναδικό σκοπό την ενημέρωση των ανθρώπων του δικτύου για τη μεγάλη απάτη στο πρόοδος
Γιατί όχι, ένα πιάτο ζυμαρικά δεν μπορεί ποτέ να κοστίσει πάνω από 5 ευρώ. Συμβαίνει συχνά κάποιος να επισημαίνει την επίπτωση των παράπλευρων εξόδων διαχείρισης του εστιατορίου (ενοίκιο, ρεύμα, φυσικό αέριο, φόροι και μισθοί εργαζομένων για να αναφέρουμε μόνο μερικά) στην τιμή αυτού του μεμονωμένου πιάτου ζυμαρικών. αλλά σε αυτή την περίπτωση καταλήγει να φταίει το κράτος, οπότε δεν βγαίνει.
Τα αγαπημένα μου σχόλια είναιεκείνα που παρουσιάζονται ως τακτικός ταξιδιώτης και, κατά συνέπεια, σπουδαίος ειδικός στα γρανάζια που κάνουν τον κόσμο να κινείται, προσπαθούν να δώσουν έδαφος στη διατριβή τους θεωρητικός συνωμοσίας που αναδεικνύει τις συνήθειες και τα έθιμα άλλων μερών του πλανήτη.
Δεν γνωρίζει περήφανα τους δυσνόητους μηχανισμούς που ρυθμίζουν την αγορά, ο παγκόσμιος σχολιαστής σκανδαλίζεταιγια το «δυσανάλογο» κόστος των πίτσες του Παλέρμο και απαιτεί φωναχτά μια καθοδική προσαρμογή των τιμών, υποθέτοντας ως μονάδα μέτρησης το κόστος μιας πίτσας μαργαρίτας στο ναπολιτάνικο εργαστήριο του Gino Sorbillo.
Ίδια ιστορία για το κόστος του σούσι, του spritz και του καρμπονάρε: αν κοστίζουν πολύ λίγα στον τόπο καταγωγής τους, γιατί στο Παλέρμονα τους πληρώσετε λίγα περισσότερα ευρώ;
Είναι προφανές ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για το πόσο κοστίζει μια αραντίνα πέρα από το στενό μια αραντίνα, 4 για ένα μπριός με δύο μεζούρες παγωτό και 5 για μια ca meusa sandwich χαμογελάμε καλοπροαίρετα στα αγανακτισμένα σχόλιά τους.
Σχεδόν λυπάμαι που πρέπει να τους πω ότι δεν υπάρχει συνωμοσία ενάντια στο πορτοφόλι τους, ούτε στο Παλέρμο ούτε αλλού, και ότι δεν είναι καν θέμα ενημέρωσης με φόρους, γιατί αυτοί πληρώνονται και από τους εμπόρους μας.
Τα πάντα περιστρέφονται εκεί, γύρω από το νόμο της προσφοράς και της ζήτησης, στο όνομα του οποίου η τιμή ενός τυπικού πιάτου θα είναι χαμηλότερη στην πόλη όπου πωλείται σε βιομηχανικές ποσότητες και όπου ο ανταγωνισμός μεταξύ των λιανοπωλητών είναι ισχυρότερος συνέπεια.
Οι Ναπολιτάνοι μπορούν επίσης να είναι περήφανοι για τις πίτσες τους στα 4 ευρώ, από την άλλη θα καυχηθούμε για τον πολύ δημοκρατικό μας αράτσικο και θα είμαστε όλοι ικανοποιημένοι και χαρούμενοι. Μέχρι την επόμενη κριτική.
